deepundergroundpoetry.com

Η Κρήτη

Από την θάλασσα στη νοτιά, ένα κοιμισμένο λεοντάρι, �
Οι πελώριες�μυές ρυτώνοντας υπό τις κοκκινόξανθες πλαγιές �
Κατεβαίνουν�στα κύματα, �
Η μακριά καμπουρωτή ράχη είναι λευκή με χιόνι. �

Από τον αέρα, ένα παράξενο, καταστρεμμένο καράβι, �
Η πλώρη στη δύση, μπήγοντας προς την Σικελία, �
Ένας όρθιος πηδαλιούχος στην πρύμνη στην ανατολή, �
Και το Ακρωτήριο Λάθινος στο σημείο της μεγάλης καρίνας. �

Κατά γης, ένα τοπίο σπασμένο, σχισμένο, �
Βασανισμένο με βουνά, ρωγμές και σπηλιές, �
Μια χώρα για να κρύψει, να ξεφύγει, �
Που υψώνεται ο αετός στον έρημο αέρα. �

Είναι χώρα μύθων και θρύλων, �
Που αποκρυψόταν ο βρέφος Ζευς �
Από�το φονικό πατέρα του, ο μωροφάγος Κρόνος �
Ενώ οι Κουρήτες κάλυψαν τις κραυγές του με την κλαγγή οπλών. �

Στην Κνωσό ο θησέας έσφασε το Μινώταυρο �
Στο λαβύρινθο που έχτισε ο μεγάλος Μίνωας. �
Σήμερα, το ερειπώ[font=Georgia]μενο[/font] παλάτι εκτίθεται λαϊκό προσκύνημα, �
Ο πλούτος και η εξουσία του αντήχοντας ακόμα μέσα από τα χρόνια.